Karanlıksa
Seni ilk gördüğümde tanıyamazsam
Telaşa kapılma.
Aramızdaki gizli dil olsun heybetli ölümler;
Bir yıldız kaysın gözüme gözlerinden,
Belki tuttuğum dilekler gelir aklıma.
Yanından geçip gidebilirim
Umutsuzluğa kapılma.
Caddeler yüzsüzdür
Göremeyebilirim;
Gecenin pasını tükür yürüdüğüm kaldırımlara
Tiksinerek başımı kaldırabilirim.
Mutlaka yolu vardır;
Dinle,
Bir kadının yalnız yürüyüşüdür gece
Topuklarına kuvvetle basar,
Biraz da hiddetle tedirginliğine.
Takıl peşine bir sokak kedisi gibi
O kadın ben olabilirim
Kim bilir,
Titreyerek eğilebilirim kimsesizliğine.
Sor istersen
Anaların çürümüş ağıtıdır gece;
Kalabalıktan ezilmiş bütün çocuklara
Benim ağzımdan yankılanır caddelerde.
Anasızlığın adı var
Babasızlığın
Hatta Allahsızlığın da...
Nedense
Çocuğu ölmüş anaların adı yok sözlüklerde.
Geceyse
Beni ilk gördüğünde tanıyamazsan
Kendine olan inancını kaybetme.
Bir doğum yaşa dünyadan bedenine;
Tersine çevirirsen kendini
Elbet gelirsin kendinle göz göze.
Kayıt Tarihi : 23.2.2007 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
