insanlığın,
karneye bağlandığı günlerden geçiyoruz.
yokluk yılları mirim…
insan arıyoruz Diyojen misali
hemen yanı başımızdakinin,
aradığı gibi….
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çok vahim, çünkü, çok haklı.
Hal böyle ise, insanı kaybetmezden önce başka bir şeyi kaybetmiş olmalıyız.
İnsana yükleyeceğimiz anlamı.
Diyojen olmak
neyi değiştirir artık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta