Kafamı çevirip baktığımda pencerene
Pür dikkat gözlerim odanın ışığında
Eskisi gibi yanmıyor sık sık
Şimdi sanki yokluğunu anlatır gibi bana
Çalan müzikle dolan gözlerimi de
Zor tutuyorum zaten milletin içinde
Sonra kafamı yere indirip
Büyük bir umutsuzlukta
Küçük bir umuttur bu işte
Belki bir tek tanıdığın o yüz, görünür diye
Kapından geçen insanların sen olma umuduyla
Son kez...
Diren bakışlarım.
Kafamı kapına çevirip
Bir göz atıp bir kez daha
Bir adımda bakıyorum onlara
Bir tek seni arıyorum.
Yokluğun ama iyice işliyor anlaşılan,
Seni yine göremiyorum.
Kayıt Tarihi : 11.7.2018 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Korkmaz 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/11/arasira-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!