Arasaydın... Şiiri - Mehmet Tunçer

Dün yine sönünce evinin ışıkları
Düşüvermişim aklına…
Yüreğine dar gelmiş göğsün
İçin kırılmış
Çok ama çok üzülmüşsün.
Soruları öylesine geçiştirip
Kapanmışsın odana.
Ellerin telefonun tuşlarında
Aramamı beklemiş
Aranmayınca daha bir sıkılmış
Birkaç tuşa basıp vazgeçmiş
Sonrada ağlamışsın hıçkıra hıçkıra…
Olmuyor
Yapamıyorsun
Elinde değil
Beni söküp atamıyorsun yüreğinden…
Bir arasa diyorsun..
Bir arasa
Konuşmasa
Sadece dinlese
Dakikalarca, saatlerce
Sadece dinlese
Nefes alışını
Sığara içişini
Öksürüğünü duysam
İçme şu zıkkımı desem
Varsın sarhoş
Varsın zamansız olsun
Ama arasa diyorsun…
Az önce,
Söndürdüm yine bir yerlerin ışıklarını…
Sen olmasan da bu şehirde
Sen uzaklardaki sen
Tüm vefasızlığınla, ihanetinle
Tatlı sözlerin, gülüşünle
Düştün aklıma
İç geçirdim
Gülümsedim
İçim acıdı
Ellerim telefonun tuşlarındaydı
Numaransa aklımda
Birkaç tuşa basıp vazgeçtim
Bende senin gibi aranmayı bekledim.
Ah..!
Ah bir arasaydın…