Arasatta Kalanlar! ! ! (Ehl-i A'raf Olan ...

Nede çok var vatanda; a'raflarda kalanlar!
Ne devedir ne kuştur, ortalarda gezerler.
Münkir gibi yaşayıp, güya Müslim olanlar!
Din diyanet deyince; kuduz gibi azarlar!

Ne küffarın kuşları, ne islamda develer!
Ne tam kâfir olurlar, nede haktır davalar!
Fısk’a hizmet ederken, dilde sahte yaveler!
Hem kendini mahveder, hem bizleri üzerler.

Görse âlim mümini; ilzam olup susarlar!
Bir münafık görünce; kinlerini kusarlar!
Fırsat geçse ellere; ölüleri asarlar!
Sonra roman diyerek, haltlarını yazarlar!

Edip sanır kendini; fakat haspam bi edep!
Hal ve dilde görünen; ahlak dışı su-i edep.
Davet etsen adaba; izhar eder sırf gadap!
“Bu nice tezat” desen; sana müthiş kızarlar.

Tarihinden bi haber, diyanete bigane!
İnkârcı felsefeyle, dolmuştur kütüphane!
Dine lakayt kalmaya; çağdaşlıkmış(!) bahane!
Dindarları hor görüp, yukarlardan süzerler!

Kimi şair(!) geçinir; serbest vezin karalar!
Her mısrası bir hançer; inançları paralar!
İftiralar yalanlar; çok masumu yaralar!
Vicdanları sızlamaz, yazarlar ha yazarlar.

Her hizmetler şeytana; ama adlar Müslüman!
Bu gibi müslümandan; nefret eder ins-ü can!
Ne amelde ne sözde; yansımıyor din iman!
Hakikat-ı islamın; kuyusunu kazarlar!

Araf çoktur bunlara, çünkü haller münafık?
Münafığın esfele, gitmesi çok muvafık!
O dehşetli mekânda, ne dost vardır ne refik!
Gayyaların içinde; sonsuza dek yüzerler!

Ey Allahım bunlara; layıklarsa iman ver!
Kalplerine hidayet, başlarına izan ver!
Yılan misal iseler; uygun olan tarzda yer!
Hallerini görünce; ibret alsın nazarlar!

18.07.2007-İzmir-