Aras Şiiri - Dağlar Özügüç

Ay Aras can Aras
Gırağında ırgatlar ot biçer
Leçekli analar yün yıkar
Kayadan suya balalar atlar
Taze gelinler cangılla su çeker
Aras memleketin derdini çeker
Bingöl den alır hazara taşır

Aras ne yapsın ne kadar dayansın?
Korkum bir gün bu dert yükünden akmasın
Anadolu’nun cümle derdi hazarda
Aras’ın suyu azalır derdi artar sonbaharda
Hazar ağlar bir yanda Kars diğer yanda
Yorgun,çileli Aras kalır arada

Hasılı Aras bizden çok çekti
Bazen sevda çekti masunlaştı
hainleri gördü hırçınlaştı
Türlü dertlerle uğraştı
Kimi zaman hiddetinden taştı
Kimi zaman da yıldı çoraklaştı
Ama her zaman kavilleştiği hazara ulaştı

Arastan can da aktı kan da
Bazen de hasret ile sevda
Umutları yeşertti her baharda
Sevdamız bir gün buluşmaktır Hazarda
Kavuşmayı bekler herkes gözü yollarda
Kars bir yanda hazar bir yanda

Arastan akan sular Kars’a ulaşınca başkalaşır
Dirileşir,derinleşir,gürleşir
Durulaşır, güzelleşir
İki kardeşi gönülden bağladığını iyi bilir
Onun için Kars’da bir Kafkas’ta bir

Ay Aras can Aras
Al hasretimi günlümü Hazar’a kavuştur
Nargin’de Esir gardaşlar dan belki birileri kalmıştır
Sarıkamış’ın ayazını şehitlerin kanını
Donan gardaşlarımızın kara yazısını
Evliyaların duasını
Türk milletinin saygısını ulaştır.

Nargin:Hazar denizinde ada