Ararsan Şiiri - Sami Özay

Gün olurda beni ararsan bildiğin her yerdeyim
Bir gün beni ararsın diye sen varken olan hiçbir şeyi değiştirmedim
Telefonum sosyal medya hesaplarım gittiğim kahve çaya attığım şekeri bile bırakmadım tek şekerli içen adamı arasın diye
Gittiğim her yerde iz bıraktım tanıdıklara sorarsın diye
Hayat karmaşasında seni hiçbir zaman aklımdan çıkarmadım beni ararsın bulamazsın diye korktum her yere taşıdım sevdamızı her tanıdığım insanda beni ararsın diye çaktırmadan gizli izler bıraktım
Kimi sordu saçın neden kırardı diye kimi çökmüşsün dedi soranlara kızmadım saçımdaki kırda sen vardın belki saçlarımdan bulursun diye
Saçlarımda aynı hala sen yoksun onları da uzatamadım her telinde aşkımız işli her kırın da acımız gizli
Ne zormuş sana iz bırakmak beni aramanı beklemek
Belki beyhude bir bekleyiş belki yok oluş belki olmak isteyeni yaşamak yaşadıklarımız imtihanım oldu bedelini sana sakladım
Can cenderesinde bile sana alamet gösterdim hastalandım yine adını sayıkladım can damarımda sana yer sakladım o boşluktan hayat buldum onla yaşadım
Sana gelen tüm yolları göz yaşlarımla ısladım can verdim kanlar döktüm kanımla seni yazdım okuyup bulasın diye
Yazdığım her satırda sana ait gizli veya aşikâr izler bıraktım bir gün okuyup ben olduğumu anlayasın yüreğine ben gireyim aklına ben düşeyim de beni arayasın diye
Şiirlerim yazılarım sözlerim bir derde bin bir yara oldu derdimin ortağı kâğıt kalem oldu şimdi kelamımda sana esir oldu esaretime iz bıraktım anla beni bul diye
Ahir kelam ömrüm seni sevmekle son bulacak evvelim neyse ahirimde o olacak aramaya zorlanma sen nerde bıraktıysan kalbim orda olacak aklımı kalbimi niyetimi hiç değiştirmedim geldiğinde nerde kalmıştık demeden bir ömür bizim olacak