Özü Ararım Şiiri - Vezir Pehlevan

Ezelden kastıma, yazılmış ferman
Hazan yeli vurdu bulunmaz derman
Kafesim bozuldu, yürümez kervan
Yokuş yordu beni, düzü ararım.

Kavim-kardeşime, inanıp kandım
Yoldaşın-sırdaşın narına yandım
Hazanım gelmeden sararıp soldum
Kışlar benim oldu, yazı ararım.

Gurbete uçurdu, bahtımın yeli
Rahmetsiz çağlıyor fıtratın seli
Kahpe felek beni eyledi deli
Destanım çalacak, sazı ararım.

Nefretle beslenip, kibir süzmedim
Hasenat eyledim, yetim üzmedim
Kavim-kardeşimden hile sezmedim
Yarende sohbeti, sözü Ararım.

Kar yağdı yoluma, geçit vermiyor
Dostlarım arayıp, halim sormuyor
Şimdiki neslimiz, kıymet bilmiyor
Gençlikte edepli, pozu ararım.

Gönlümde fırtına, gözlerim pınar
Ağyara gülsem de, yüreğim kanar
Dertlerim söylesem, dost beni kınar
Acıyla yoğruldum, tuzu ararım.

Memleketi sarmış, arsız nefisler
Cehaleti vurdu, keskin nefesler
Mollalar fetvayla, İnsan kafesler
Hak-hakikat gören, gözü ararım.

Doğada olanlar, değil alamet
Yakında kopacak, devri kıyamet
İnşallah yarınlar, olur selamet
Mecliste demokrat, özü ararım.

Der Vezir, cahille muhatap olmam
Cübbeli bağnaza, adresi sormam
Hacıdan, hocadan nasihat almam
Kibrinden arınmış, yüzü ararım...

21 Mart 2021 / İNEGÖL
-------------------------------------
Vezir PEHLEVAN