Ararat'ım Ben Şiiri - Muhsin Koçak

Nice kervanlar konakladı sinemde,

Hanlar, sultanlar, saltanatlar…

Yiğitler sevdasını haykırdı yüreğimde,

Aşklar, Destanlar, masallar diyarıyım.

Ben Ararat’ım

Selam salmışım dostuma,

Ağıtlar yükselir yüreğinde ardım sıra,

İz düşümü beynime…

Kor ateşlerde yaktılar sevdamı,

Od düşüverdi bedenime…

Düşünce zan, prangalar vurulsa da dilime,

Ben Araratım…

Bağrımdan çıkardım mem u zinler birde bekolar,

Vurdukça sinemden yükselir arşa, dinmeyen feryatlar

Beş bin metreden fırtınaya inat yetiştirdim kar çiçeğimi.

Kimbilir daha kaç asır deşecekler yüreğimi, tınmam.

Ben Ararat’ım...

Kısıldı ses, dil peltek, sevda suskun,

Haykıramadım sevdiğimi.

Tenimde kıvılcım, kamçılar şaşkın, ben şaşkın.

Kelimeler yetersiz,düşüncenin hiç olduğu bir an.

Düşünceden öte yaşamak zan

TEK BİR KABEM İNSAN

Kimseye anlatamadım …