Ararat Destanı'ndan Şiiri - Ozan Telli

XXI

iki ulu ırmağın arasında
boy verdim / soy sürdüm
kutlu ve mutlu günler gördüm
hürdüm alabildiğine
doluydu dizgini seklavi atımın

nice uygarlıklar kurdum
vurdum yazıtlara kerbela balçığından mührümü
- sözü mü olur sultan süleyman'ın -
ve norduz vadisi'nde
burçları bultlara değen kaleler ördüm
saldım selam yıldızlara
kalın surlarla kucakladım diyarını bekir'in

petrolün
boraksın
bakırın
ceylanın ve cevahirin yurdu
medya ve mezopotamya ülkemdir benim
zerdüşt dinim
aşk imanım
umudum ateştir
dövüşte
depremde
tufanda
sönmemiştir ocağım
köz
kıvılcım
kül
alev yapraklı yediveren gül
tanıktır buna

kimileyin
yorgun kuşlar gibi düştüm önüne avcının
vuruldum
kimileyin
katarlanıp kervanına büyük acının
sürüldüm
yoruldum gıcırdayan kağnılar gibi
geçitleri haramili yollarda
kırıldı ince ışkınım yeşil dallarda
gonca çiçeğim soldu
ve yitti cezire yıkıntılarında ak düşlü kara kitabım
ateşe ve güneşe şükür olsun
yine de geldim bugüne
ve tutuştu gerildiğim çarmıh ateşiyle kanımın

sargon'un dediğince
' gökyüzüne hançerler gibi dikilmiş '
dağların / dorukların oğluyum
kürdüm
dört yanı yaralı yurdum
gül yaprağı ve güvercin kanadıyla
saracağım yaranı
ter ve türküyle
kuracağım yarını
ve eksenin emek
enlemin dostluk
boylamın barış olacak senin

Ozan TELLİ