Ararat Şiiri - Burcu Gürgen

“beni bu acıya layık gördüğün için sana minnettarım”

Baş ağrılarıyla uyanıyorum her sabah
Büyük Ağrı sol yanımda
Ararat, Masis ya da Grîdax, ne dersen de
Latince “migren” diyor doktorlar
Ama ben bu acının adını “sen” koydum

Yataktan kalkıp ilk işim yüzümdeki yarım kalmışlığı yıkamak oluyor
Her sabah aynı çaydanlıkta gidişini demliyorum
Akşama kadar demleniyor, demleniyor
Katran karası oluyor her defasında, içilemeyecek kadar zehir
Bir sigara yakıyorum kendime bir sigarada sana
Kahvaltıya fazladan bir tabak bir bardak daha koyuyorum
Ve onların hiç kirlenmediğini görünce fazladan bir kez daha ölüyorum

Yatağın sen tarafını boş bırakıyorum, sabah el değmemiş mabetler kadar boş buluyorum
Boş bulunuyorum ağlıyorum. Yanaklarımdan köz parçaları düşüyor halılara
Her yer tutuşuyor koltuklar, perdeler, yatak örtüleri ve beyaz tişörtün
Evin alevine bir sigara daha yakıyorum.
Mutluyum, gülümsüyorum hiç sönmeyen bir ateş bulmuşçasına seviniyorum

-öncesi ve sonrası diye ayırıyorum yangından arta kalanları
Hafızamdaki hayali tuvale döküyorum ve koyuyorum kül olmuş sonrasının yanına
İki resim arasındaki yüzlerce farkı bul.”Yalvarıyorum”

Ararat, Masis veya Gridax ne dersen de doktorlar Migren diyor
Ben SEN diyorum…