Ararat Şiiri - Recep Mervan Toksoy

Ağrı Dağında at sürdüm kırk gece
Minibüs durağı kalabalıktı
Suyu yakıyorlardı sabaha karşı
Kundaklanıyor iki nefes dudak payı bırakılmadan
Şakaları yok öpüşerek elementlerin
Bir bahar daha gelmesin diye yataklara düşüyorum
Balık yedikten sonra kılçığı yola atanları yola sokamam
Ağrı Dağı tülbentini aç ellerim dondu

Ağrı Dağına çıkınca martı
Çarpar uçağın kanadına
Sana vereceğim pamukları sol omzuna koy ey dağ
Balığı kılçığıyla yeme ustalığına erenlerden kork en çok
Belinin sol tarafında unuttuğum parmaklarımı kes yüzüğünle
Sana aşkımı ilk söyleyişimin son hali
Yanında uyumak koku çalarak bir pazar yerinden
Ağrı Dağı sırtını dönme bana eteğine yapışırım sabah olunca

Dört yıl oldu Ağrı Dağında kaldı yüzüm
Yüzük mü çıktı parmak mı düştü
Kırdım kadehini şarabın sapladım bağrına kuyudaki aya
İshal olmuş gök soyundu aşkı kent
Balığın kılçığını sapladım gırtlağıma sırtıma ur oldu ay
Ağrı Dağı uzat dudaklarını