Ararat Şiiri - Hüseyin Yük

Bir gün aya çıkan ilk adamla tanıştım erzurumda
Ararata çıkarken nuhun gemisini ararken ayağını kırmıştı
Dedimki aya çıkmak dahamı kolay ağrı dağından
Dediki aya çıkar insan ama kendinden çıkamaz dağa

Kadını kim keşfetti kim ayına ayak bastı bilinmez
Kadını çözen kendini çözer aramızda bir nehır var ya yuzer gecersın
Ya o götürür seni dediki ya köprü kurarda geçersem
Dedimki zamanın varsa yetişirse yetiştirlirse kadına

Ararat koyma adını aşamazsın kolay değil yaşamazsın
Ya sen sensin ya sen benim sevgimin hedefisin
Söylemedin sesin notalara saklanmış bir senfonomi oldu
Bilirmisin sadece piyano akortçusu duyar la ve sol arasındaki sesi

Sensin senle ortak noktamız vardı zaman dardı zirve kardı
Kararsız zararsız yeni yıla yenilmemiş bir aşktı bizimkisi
Aya ayak basmaktan bile kolaydı seni sevmek
Ama senin beni sevmen nuhun gemisini bulmak kadar zordu