Çeşme İle An Şiiri - Dinmez Er

Mavi gök, mavi denizin süsüdür martılar
Çeşme sevgilim, sen aşkımsın benim
Diyordu geride bıraktığın adam
Mavi gök, mavi deniz karşıda ada Sakız
Anılarda senle ben, iki arzulu beden
Aklına düşersem beni böyle düşün,
Çeşme ile an…
Sensiz kalmadan önce bilmiyordum
Geçmiş güzel günlerin avutamayacağını
Ayrılığın yarı ölmek olduğunu
Sen varken denizler coşar, ırmaklar taşardı
Ya şimdi…
Yokluğundan daha güçlü bir acı yok ki içimde
Yaşadıkça öğreniyor insan
En zor hasret sevdiğine en yakın olamamakmış

Avuçlarımda çağanozlar, parmaklarıma dolanan yosunlar
Gelmiyorsun içimde ki met-cezirleri durdurmaya
Patlayan yanardağı söndürmeye
Ruhumu, bedenimi saran külleri savurmaya
Nedeni yok gelmiyorsun!
Akşam üstleri yalnızlara arkadaştır sardunyalar,
Lavantalar, kum zambakları…
Baktığım her şeyi unutuyorum ve düşündüklerimi
Bir soru takılıyor aklıma bazen meleklerde ölür mü?
İntihar etsem kurtulur muyum anıların saldırısından
Unuttuğunu sandığın ne varsa bir gün dönermiş geriye
Doğru mu?

Sensiz olmayı, seni özlememeyi, seni unutmayı
Daha neleri bana asla öğretemeyeceğini
Ne çok şey bilmiyorsun bana ait
Minicik iki bulut gelip oturdu gözlerime
Birde Flamenko gitarın sıcaklığında buğulu sesin

Sevdiğim, sevildiklerim terk ettiler artlarına düşmedim
Çıkıp gittim hayatlarından şiirlerle süsledim.
Senden önce bendim gören seni ve sonra,
Tayfın on iki renginin altında buluşan bakışlarımız
Sanki beni arıyor, bekliyormuşsun gibiydi
Hatırlanmak, aranmak için kaybolmak mı gerekirdi?

Dinmez ER / Çeşme / 2014. 08. 30 /