sanırım ilk ben öleceğim.
bu kömür kokusunu aldığımda üstüme
aramızdaki mesafe çokça Ankara,
çokça hüzün.
oldukça hece düşmesi yüzüm,
bakışların bakışlarıma eklenirken
bir yapım eki gibi..
Dönebilmek o dönüşü olmayan yollardan
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
Devamını Oku
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
ama neden hala
bende ilk ölmesi gerekenken ben,
hep ilk sen müdahele ediyorsun dudaklarıma?
çok beğendim !
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta