Koşarak giderken benden
Yol mesafesi tamamen açılmıştı
Nefes nefese güneşe doğru
Yıldızlar sönmüştü birer birer parlayan tek o kalmıştı çoban yıldızı
Yüreğindeki mesafe hiç açılmamıştı
Kenetlenmişti iyiden iyiye
Pişmanlığın hissediliyordu tüm hücrelerinde
Zaten ben de pişmanlığını konuşuyordum kadehlerle neden bu kadar çok sevdim diye
O anda senin kömür gözlerin geldi aklıma iki Kadeh sonrası
Yok ya dedim kendime iyi ki sevmişim
İyi ki ben bu kadar çok severken çekip gittii belki o da seviyordur dedim
Son kadehi yudumlayıp çıktım meyhaneden
Gök yüzünün lambaları aydınlatıyordu sema sokaklarını
Baktım oralarda dolaşıyorsun dur diye
Sonra bir büyük yıldız kaydı aralarından ta uzaklara karanlıkta kaybolup gitti
Bir şey koptu yüreğinden anlamıştım çok açılmıştı aramızdaki mesafe
Sonra anladım haklıymışım pişman olduğuma
Kalemsiz
Kayıt Tarihi : 27.3.2024 15:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!