Aramazsan arama Şiiri - Hatice Nayır

Evet, iyiyim;
çok iyiyim hem de...
Ne kadar iyiyim,
biliyor musun?
Sensizliğimi,
yalnızlığımı unutacak kadar.
Aramışsın, aramamışsın,
gelmişsin gelmemişsin;
umurumda bile değil.
İstediğinle istediğini konuş,
istediğinle git istediğin yere.
Aradığımda açma telefonunu;
istersen hiç dönme.
Gelme.
Hiç özleme beni.
Ölmüş müyüm, kalmış mıyım,
umurunda bile olmasın.
Güneşler batarmış,
dolunaylar çıkarmış,
dalgalanırmış deniz...
Sevdiğimiz bulutlarla
dolarmış gökyüzü...
Minicik bir kız çocuğu
kırılırmış içimde;
sessizce ağlarmış.
Giden gidermiş,
unuturmuş bir gün unutulan da...
Yağmurlar arka bahçelerimizi yıkarmış,
ıslanırmış anılarımız.
Ben ağlarmışım,
sen ağlarmışsın,
o ağlarmış.
Su gibi akarmış hayat
durmaksızın.
İçime ölüm girermiş
yokluğunda.
Susarmışım sadece.
Sana susarmışım,
hayata susarmışım,
hüzünlere susarmışım.
Belki de artık tutunamazmışım.
Aramazsan arama.
Belki de sende hiç kalmamıştım.
Belki de hiç kalmamışım.