Aramaz Şiiri - Mehmet Tekmen

Halimi anlatamam,dinleyecek kulak yok.
Sıla uzak gidilmez,haber veren ulak yok.
Yazmaz oldu kalemler,sustu konuşan diller.
Geçtiğimiz diyarda,sallanmıyor mendiller.

Bir name yazsam dedim,yaşlı anama hemen.
Boşuna olur dedi,yol yok ki gönderemen.
Zaman sanki gardiyan,ayrılmaz hiç başımdan.
Hesap sorar halimden,gözlerimden kaşımdan.

Söylenecek ne söz var,uzakta köy göründü.
Utancından tüm varlık,matemlere büründü.
Talih kuşu uçsada,gelip başıma konsa.
Neler çıkar karşıma,gönlüm acıya kansa.

Çıplak yaralı ayak,çekmez artık bedeni.
Kovalamak yakışmaz,burdan kaçıp gideni.
Uzakların ümidi,saf gönlüme dolsada.
Gidermez özlemimi,dostlar gelip bulsada.

Bir ağaç gölgesinde,oturup yalnız kalsam.
Hayal bahçemde bitip,açan güllerden alsam.
Mutluluk denen olay,bulur mu gelip beni.
Düşüncede yaşanan,hayatın bu nedeni.

Anlatsam dağa taşa,hayat hikayesini.
Bırakmasam geriye,söylesem hepisini.
Duyursam tüm cihana,dağarcıkta olanı.
Savursam gök yüzüne,en son bende kalanı.

İsbatı mümkün olmaz,hiç bir kimse inanmaz.
Ne kadar uğraşılsa,yer gök sana aldanmaz.
Bırakıp git heybeyi,boşsa işe yaramaz.
Güvendiğin dostların,seni asla aramaz.