Aramayı denedin mi hiç? ...Garip Çoban.. ...

Sen beş vakit Âşık olan sırrını öyle gizlemişsin ki,
Sen, bir ‘şey’sin
Belki de
Onu en çok bir başkasına göstereceğimiz merhamette bulacağız..
ağladığında gözyaşı bile ağladığını duymasın gibi
Kendini aradığın yerde bulamıyorsun.
Sen ey aşk
Her (b) aşka yolculukta
Nasıl öğrendin, nerden buldun beni
aşk ölümü öldürür, ölüm uçar yanımdan..
İnsanın unutmayı seçtiği Hüsn ü Aşkın dili
Neler Uğruna Şiir Yazmıyor bu Aylak Adam
Ve kadınlar ki, ölüm kadar güzeldiler harf harf
Öyle istiyorum ki beyaz kan gibi bu akşam biraz sükûn,

Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Aramayı denedin mi hiç?
Nur yağan vakitte gözlerim semada iken
Biri damla damla alnıma düşer
Beni öldürüyor kendisi yaşıyor..
hangi rüzgara verdiysem aşkımı
beni alıp yangınlara götürdü
Sanıldığı gibi insanı yıkan çektiği acılar değildir.

Kaçıncı soruşum bu?
Gel artık,
neredesin?
Düşsen yanıma düşerdin,
yanım yanardı...
Ben geldim geleli açmadı gökler
Ve sana izin verdim ki, bilmeden yaptığın eziyet artsın.
Gönülden değilse söz sultanıda şeytan nişanıda surettir.
hayat tıpkı batan güneş gibi solduğunda,
ruhum sana utanmadan geri dönebilsin!

Sevişmeliyiz aşkta yoksa yoksun yokum
insanların, birbirleri için ne kadar az bir anlamları var..
Bilmem
Payıma düşen her şeyi erteledim.
Belki de..
Görülecek bir rüya olsa uyanırdım
Belki de..
Bir ‘şey’sin sen… seni düşündükçe yoruluyorum desem

Hiçbir dem,Sensiz,
Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik.
Aşksız ve harsız bırakma...
Bari sen bırakma ellerimi
Günahımız çok, nisyânımız haddinden efzûn! ...
hüzün rengi yüreğim!
insana fikretmek zor zanaat...
hakikat söyleyecek aşk ile yüreğimiz
bize değen seni yakar
seni yakan bizde söner

Her sabah şems vaktinde
Bir kış güneşliğinde
yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır
ben şiir yazmasam, kim tanır aşkı
yorgun argın
Hep buradaydım ben
Ansızın bir karasu iner
derbeder
Bense bu kaderi iyi bilirim
yapayalnız

sonbahar oluyorum, sonrası hiç..
Bir gün döneceğiz sureta suretsiz
Gün kısalır, Gün uzar,
sonbahar olmak gerekmiş bu devirde..
Biliyorsun sensiz nefes alamadığımı
anılar hep sonbaharda gibidir..
Sensiz yürüyemediğimi
Sensiz uçamadığımı

Besmele çekti:
Derviş kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı.
Rahman ve Rahim olan Allahın adıyla deyip yakardı
Ve hakikati arayan garip çoban’dı şems vaktinde giden
Çünkü Dil Bağlanır, Yürek Konuşur.
mülkler içinde ıssızlığımız…
Çok Şey Anlatır
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç..
Sende buldum kendimi...
Tutuşur yanarım.
Gelen yolcu, dergahta kalmak istiyordu.
Bir haberini almaya razı gönül
Şiir bitti dağılabilirsin aklımdan ey aşk…y.ed