günün yorgunluğu çıkıyor karşıma
bir gölgenin tuttuğu saatte
hatıraların acısı düşüyor
avuçluyorum başımı
yalnızlığımı çağırıyorum
en yakınımı kaybetmiş gibiyim
ışıklar sönüyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim