Aramasınlar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Aramasınlar kimin kementler attığını
Uzak denizlerdeki gemilere,
Kimin çeke çeke dolaştırdığını liman liman,
Kimin demirler attırdığını kıyılarda,
Yolcuları mahşer halinde kimin boşalttığını,
Kimin yüzleri tek tek incelediğini,
Kimin kollarının kırılıp kaldığını yen içinde,
Kimin umutlarını sele verdiğini,
Yolcusu gelenler gelmeyenlere sorsun
Beni.

Ne denli zor olduğunu bir ben bilirim
Karanlık enginlerden gemi çekmenin,
Asılıp asılıp tüm gücüyle ıslak kementlerin ucuna,
İçindeki özlemi köpüklü sulara döke döke.
Bir ben bilirim ne denli acı olduğunu
O kalabalık gemilerin bomboş çıkmasının
Islak sulardan boş çıkan balık ağları gibi
Tüm umutları dalgaların dibinde bırakarak.
Yolcular boşalırken bir ben bakarım yabancı yüzlere
Ağlayarak.

Gemidir çektim denizlerden yıllar yılı,
Sevgiliyi belki birinde bulurum diye,
Ne bileklerimde takat kaldı, ne kementlerimde,
Boşa dikmişim denize gözlerimi,
Dalgalara boşuna baplamışım umutlarımı,
Ne yolcuma rastladım yolcular arasında,
Ne yüzlere karşı yüzüm güldü,
İşte bir yaştır ki dolmuştu gözlerime,
Döküldü.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 67-68/100)