Aramak akılla başlar
Önce kalbinde ararsın aklını
Aklını başına al derler
Bak şimdi düşüncemin ana caddesindeyim
Arıyorum, arıyorum içim deyim
Ben kimim ve neyim
Sadece içini arayanlar dışını
Dışını arayanlar içini göremezler
Ararken bir yumağın içine düşenler
Bunlar hiç alet kullanmazlar
Ve kaybolurlar
Bir kısım insanlar işte bunları arar
Körlerle bakar körler aynıdır
Bir şey ararken
İkisinin de kör olduğunu sanırsın
Depremlik şehirlerde yaşar
Sorusu olmayan insanlar
Toprağa gömülünce iğne iğne aranırlar
Soyulan şehirlerin anahtarları ya yoktur
Ya da kaybolmuştur
Aranmakta istemezler
Vampirler oraya üşüşürler
Bunlara savaşlık şehir derler
Bazıları insanları boğarlar
Bir kısmı yaralıdır sürekli ağlar
Bir kısmı da hep aranırlar
Kim kimi arar, siz hiç arandınız mı?
Sadakanın bir yoksul aradığını gördünüz mü hiç ?
Bebeklerin aç ve sahipsiz kalmadığını ?
Ankara 2017
Yükselen Yağmur
Yükselen Yağmur
Kayıt Tarihi : 23.5.2018 19:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir insanın kendisini bulma denemesi
![Yükselen Yağmur](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/23/aramak-62.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!