Aramak...
Sabah saatlerinden bu zamana kadar bilgisayar başında tam olarak ne yaptıgımı ben bile bilmeden oyalanıp duruyorum. Aslında bir arayış içindeyim. Tam olarak ne aradığımı bile bilmeden.
Aradığım bir kitap olabilir,
yada bir şarkı,
ajandalarımın arasında unutulmuş bir not kağıdı da olabilir...
Daha önce hiç dinlemediğim bir şarkı olmalı aradığım...
daha önce hiç okumadığım bir kitap...
Yok işte....
İçinde kendimi bulabileceğim ne olduğunu dahi bilmediğim
aradığımı bulamıyorum işte!
Aramak zordur zaten.
Kaybedilen bir şeyi aradığımızda
zaten ilk arayışta hiç bir zaman bulamayız onu.
O zaman bu bende ki arama arzusu neyin nesi böyle? .
Beklemek varken bu telaş neyin nesi?
Aramak…
Aramak korkudur,
Aramak acı verir insana,
hayal kırıklığı uğratır insanda.
kaybettiğini bulamama korkusudur aramak.
Aramak…
Emekli maaşını alan birinin,
aldığı parasını ceplerinde tekrar bulamayışıdır.
arayıştır...
Aramak?
Bir çocuğun kalabalık bir çarşıda annesini kaybetmesidir.
Korku dolu gözlerle çocuğun annesini aramasıdır.
endişeli gözlerdir...
Aramak?
Yalnız başımıza kaldığımız zaman dostlarımızı yanımızda bulamayışımızdır.
çaresizliktir...
Aramak dedim ya acı verir insana...
Vaz geçtim
aramıyorum artık
Yaşamak; uzun ince bir yolda yürümekse
o yolda yürürken zaten karşılacağım aradığımla.
Ama anladım
Aradığım şarkılarda değil,
aradığım kitaplarda da değil.
Aradığım çok yakınımda
Evet aradığım benim...
bende
senim...
(04 Mart 2007 Pazar 17:25)
Kayıt Tarihi : 24.10.2012 00:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!