Aramak Şiiri - Tuğşah Bilge

Boyadım beyaz saçlarımı.
Sakladım yıllarca acılarımı.
İçimde, dışımda hep yalancı.
Bir gram bile mutluluğum kalmadı.
Her gün, her sabah,
Güneş her doğduğunda,
Buldum sanıyordum aradığımı.
Sonra akşam oluyor unutuyorum.
Aşkı arıyorum, ışıkta, parıltıda.
Bulamıyorum bir insan oğlunda.
Ritmik bir müzik geliyor kulağıma.
Ve ben yine onu düşünüyorum.
Kulağımda sesi ama yok gerisi.
Dokunamıyorum, göremiyorum.
Hissediyorum aldığı nefesi.
Ama yık bundan ötesi.
Bu kadarla yetinmek…
Demek, aşkın ta kendisi.