Aramak Şiiri - Seyyid Ali Özçelik

Allah sevindirmek istediği kulunun önce eşeğini kaybettirir sonra tekrar buldurur.

Ararken bulabilmek kaybedilmişleri ne güzel. Sevindirilmek ne güzel, sevildiğini bilmekten ileri. İnsan sevdiklerinin sevinciyle sevinçlenir değil mi?

Aramak ve bulmak, aramada sabırlı olmak, sabırda ısrarcı olmak ve bulmak ne güzel. Durmadan kaçsa da önünden, gitmek sabırla ardından aranılanın ne hoş. Bulunmak istememe ihtimaline karşın aramak, sevinme umudunu yaşatmak, en küçük bir izle karşılaşınca.

Her an her saniye arayışta olmak, dolu olmak kaybolmuşlukla. Kaybolmuş gibi düşünmek, bir dedektif misali. Kaybolmuşluğun potinlerini giymek, o potinlerle aşmak yolları, susuz kalmak çöllerde, Mecnun olmak ıssızlıkta. Yol olmak yürüyüşlerine yüz sürmek adına. Bir oyun olduğuna inandırmak kendini, çocukluktan kalma. Oyunun sonunda sobelenmeyi arzulamak, elma diye haykırmak oyun bitsin diye.

Düşlemek ama görememek, konuşmak ama duyamamak, dokunmak ama hissedememek… bir hayaletle dans etmek gibi. Hissetmek her anını onunla, onsuz olmak. Var olduğunda olamamak, yok olması ihtimalini düşünememek, Korkmak korkuların en korkulanıyla, üşümek o çöl sıcağında bu korkuyla…

Sorgulayınca sevmiyor olma ihtimalini, şirke düşmek… Gönüllü aldanma mı, münafık o demek. Yaşamının ele geçirilmişliği, esirliği düpedüz. Ama Matrix’deki bağlanmışlık, kandırılmışlık ve düşlerde yaşatılmışlık olsa da vazgeçememek; kandırılmışlığa kanamamak, onunla beslenip onunla dualar etmek.

Güne eşlik edenden kıskanmak günlerim, anlarım ve eşlik edene ihtiyaç duymadan aydın olanımı. Yeşilimi karartmak, onla fotosentez yapmama eylemimde, sloganlar atarak en solcu ağızlarımla... Kıskançlıktan kör olmak, görmemek için eskortu. Uzak tutmayı dilemek pervasızca, yermek onu, küfretmek o batamaya mahkûma...

06/01/2006 Perşembe 01:04
Aralık 2006 23:22 | Yorum ekle | İleti gönder | Sabit Bağlantı | İzleme notları (0) | Bloga al