Kızılaydan, Batıkente bıraktım,
Mahrem çizgilerimde gizli düşümü,
o düşler ki cilalanmış mobilyalar gibi temiz, canlıydı
Ve Hırsızlık
Ve yalan
Ve gece yalnızlıklarım
Çağlayanlaştı öfkemde...
Ruhum basamaktan yukarı akma derdinde
Su sesi yakarışla, ellerime gömülü
Ben Ankaranın gece celladı
Sokaklarında
puslu makyajlı vitrinlerini,
Sürtük, mosmor ellerini ayaklarımla ezdim.
Bakışlarımı dikip, bela köprülerine
susuz nehir kurşunlarıyla
Ankaranın yollarını o gün vurdum
Ve
Tüm sevgi kuytularını
Battal gazi den kalma kılıcımla
Yok ettim.
Umudun yamacında topladığım,
Ekmek arası, bali kokulu peynirim,
Koca çınar gövdesinde
Buz tutan, benzinli çayım
Ve inancımın şehri Ankara
Yüreği yarıldı, Hali perişan
Arkamdan bakakaldı.
Gözümde iki damla yaş…
Cebeci den tuzlu çayıra…
Kanlı, çamur ayaklarımı sürüye sürüye yürüdüm
Yaralı kaldırımlar sakinleştirmek için
diller döktüler nazlı, sevecen
Can yangısına aldırmaksızın sevdiler beni.
Asfalt sonu sen demektin durmadım.
Damarlarım zift kokuyordu.
Ben sana geliyordum
Karanlığın diğer ucunda
sen vardın, sen olmalıydın.
Yolların kaldırım kolları iki yana açıldı.
Ben sana koşacaktım.
Senin…
Tenin bariyer, yüzün uçurum.
Uzaktı gözlerin gözlerime
sensizliğin töretanımaz arsızlığıyla
O gün Ankarayı ben vurdum.
Ankara-2004
Kayıt Tarihi : 17.9.2006 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok içli ve vurucu. Daha doğrusu
tek şiirini gördüm ama usta bir kalem
olduğu mısraların akışından bellidir.
Bu ismi, Şair Ahmet Ayaz grubuna davet ediyorum.
Selam ve saygılarımla.
Ahmet Ayaz
uzaktı gözlerin gözlerime
sensizliğin töre tanımaz arsızlığıyla
O gün Ankara'yı ben vurdum.''
tebrikler demekten başka söliyecek kelime bulamıyorum.. şiirin içindeki agresiflik ayrı bir his katmış dizelere...
uzaktı gözlerin gözlerime
sensizliğin töre tanımaz arsızlığıyla
ankarayı ben vurdum...tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)