Arama Şiiri - Ahmet Ünal Çam

Beni, yoklugunda arama
Ben, seninle var oluyorum
yoklugunda; deli-divane
zamansız hiçliklerdeyim

Kendimi kaybediyorum
Adressiz odalarda
Caddelerde buluyorum.
Henüz 'Ben' olamadan
'Sen' oluyorum,
'Ben'i arıyorum
Aynalara bakıyorum
Yalnızlık sırıtıyor
Takma dişleriyle

Yalnızlık;
'Ben sen değilim' diyor
Kimliğini çıkarıyor
...ağlaşan insanlar dökülüyor
Zor kapattığı cüzdanından
gözyaşları süzülüyor
'Ama sen bendesin' diyor
süzülen güzyaşları arasında
hemen tanıyorum kendi acılarımı
sesimi duyuyorum; imdat isteyen
Atılıp kurtarmak istiyorum
Ayna kırılıyor...
Yalnızlık darmadağın
Elim kanıyor

Bir ses beni uyarıyor
sensizlikten sensizliğe
Bakıyorum gerçekten yoksun!
Ses yine usulca bağırıyor
'Hayat devam ediyor! ..
Saat akşamın beşi! ..'
Yemek saati
Sofrayı hazırlıyorum, uyurgezer
Mutfak bana yardım ediyor.
Senin için de çatal-kaşık koyuyorum
'Baba' diyor, yavrumuz; 'Ben de geleyim mi? '
Boşluğa bakıyorum, gülümsüyorum;
'Acele etme yavrum, henüz yoksun! '
Duvarda bir çocuk ağlıyor...
Yokluğun acı veriyor
Lokmalar yine boğazımda
vagon vagon...

Çatalını kırıyorum
Ümidimi kesiyorum
Sevinme;
tıbben yaşıyorum...