sıra kayalardan kopup gelir rüzgar
koşa oynaya
üfürür kanatsız kar taneciklerini
ve tüten mavi dumanları
kapıp götürür beraberinde
çökekalacağı sıcak yerlere
sallanır ağaçlar
eğile büküle
ama sevine güle
ve beraberinde ıslık çalar
telefon telleri
yapraksız dallar
saptan saçaklar
göçmemiş kuşlar uçuşur
koyunlar koşuşur
sürü sürü
toprağın göründüğü yerlere
kış gelmiştir sonunda
her yer bembeyaz
ama kara olsun
kara giysili yezitlere
kara takkeli iblislere
ve kar kara
kan kara
kapkara diyen kör gözlülere
ve kutlu olsun
karbeyazı doğaya
doğurup büyüttüğü aklara
ve bana
17/Aralık/2015/Koruköy
Tevfik TekmenKayıt Tarihi : 25.12.2015 09:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tevfik Tekmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/25/aralikta-koyde-olmak.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)