Aralıkta Güneş Çarpıyor Beni

Mor kanatlı kuşları seviyorum
Seni
Sıfırdan alıp uçuruyorum
En yüksekteyken
Bilinmez topraklar üzerinde düşürüyorum
Bir çingene kızın kucağına
Düşen ben olsaydım yatağına

En hakim renkler kızıla çalanlardır
Gül dudaklarında mıdır
Dudakların gülde mi
Sen ve ben birlikte yakalandık aşkın tuzağına
Üzüntümüz
Tek aşkla kalakalmak
Demirlerin tümünü bir limana atmak
Yan gelip yatmak tembelliğin koynunda
Heyecanım olsun istiyorum gidişin
Ve hürriyetim
Senin terk edişin
Senin gelişin

En orospu yerlerini boyayacağım şimdi hakimiyetin
Yemin ederim ben karanlığım
Göreceğin hiçbir şey yok
Bir anlığım yanan alevlerdeki yalım gibi

Mor kanatlı kuşları seviyorum
Kendimi kanatlarında görüyorum
Şimdi şerefsiz bir kadehin dibinde
Mesnetsiz yuvarlanıyorum
Tutma

Aralıkta güneş çarpıyor beni