Aralık Güneşinde Akliman

Kış gününde bahar gibi
Her yanında anılarım gizliydi
Gül kokularına bürünmüştü her anı
Tıpkı aylar önce bıraktığım gibiydi

Akliman’ı dolaştım bir bir
Doğa kış uykusuna dönmemişti
Her yanı tanıdıktı
Her yanına kokun sinmişti
Ayak izlerin silinmemişti hala
Kumsalına indim sabahın erkeninde
Martıların ayak izleri resim gibiydi
Erşen toplamıştı balık ağlarını
Kısmetime kara kefallar, karagözler düştü

Deniz ıtır kokunu saklar gibi
Dalgalar tükenmişti
Kumla deniz arasına
Serpilmişti dalgın yosunlar
Şemsiyeler uçmuştu kanatlanıp
Anılar dökülmüştü yerlere
Güller inadına renkliydi
İnadına bereketliydi toprak
Güneş eski bir dost gibi
Gülümsüyordu dağların eteğinden
Yazlık evlerin arasından
Geçiyordu sevdiğim komşuların gölgeleri

Akliman koyunu mesken tutmuş
Hepsi de ayrı renkte takalar
Yunuslar, balıklar ve balıkçılar
Martıların sesinde dansediyordu
Her biri kendi dilinde
Beni de bu dansa çağırıyordu

Bütün sevdiğin gülleri
Tek tek daldırdım toprağa
Bahara hepsi can bulur
Renk renk açılır goncaları
Sen en çok kırmızıyı seversin
Her tonu ayrı güllerin
Her rengi farklı güzel
Şimdi yine bütün güzelliklerin
İçime düşer.

Turan Gökmenoğlu
Göztepe, 5 Aralık 2006