Aralık Başları Şiiri - Gülhan Özkara

Gün olur bir Aralık fırtınası eser
Sararmış çınar yaprakları rüzgarla
Uçuşurlar biraz uzak yerlere
Çınar ağacının yerlerdeki sarı saltanatı
Sonradan kahverengiye döner
Dardağan ağaçlarının yaprakları ölgündür bu sıra
Ama meyveleri olgun
Simsiyah kesilmiştir artık yetmekten
İnsan, dişiyle kıramaz bu siyah tohumları
Ama dağdancıl kuşu kırıyor derler
Zeytinleri erkenden toplanan zeytin ağaçları
Bol yağmurlarla
Budanan dallarının intikamını alır gibi
Tersine bir süzekten dökülürcesine
Boy yarıştırırlar göğe doğru
Erken mandalinaları çoktan toplandı
Öbürleri de sarardılar sayılırlar
Hicaz narı son çatlayan meyvelerini veriyor
Kamışlar fırtınada daha fazla bir neşe katıyor hayata
İyi çırpılmamış cevizlerin altlarında
Her zaman ceviz umudu vardır
İyi bakacaksın her yeri kaplamış
Kalın gazellerinin içine
Hamarat kadınların evlerinin etrafında
Ne ararsan var
Nane, soğan, tere, ıspanak, maydanoz, turp
Patlıcan, marul, biber
Ya dik herşeyi bu kadınlar gibi
Ya yeşilliksizlikten geber
Zamzalakları unuttum
Onlar çoktan döktüler yapraklarını
Başlarında şimdi topuz gibi görünen
Sarı tombakları kaldı
Gelelim mazıya Aralık ayında
Bir asker gibi başı diktir
Hakeza kıvırcık yaprakları dirktir (Dirk: Sert anlamında)
Bütün bir meranın yeşil bir halıya
Döndüğünü söylemeye hiç gerek yok
Defne, sadece yeşil görünür
Yapraklarını seçemezsin bu yaşta uzaktan
Koyunlar en uzun çimenleri yemek için telaşta
Yenidünyanın çiçeğini görüp de koklamamak olmaz
Harnup da, her biri ayrı bir süs, çiçeklerini açtı
Her biri bir karış uzunluğunda keçiboynuzu vericek
Limonların başları şıkırdım gibi
Yaprağını döken bütün ağaçlar derbeder şimdi
2012