Aralık Akşamı -72
İşte geliyorum ben, görünmez adam, belki çalışanıyım ben
bir büyük Hafıza’nın, yaşamak için tam şimdi. Ve arabamla geçiyorum
kapalı beyaz kilise yanından – içerde duruyor ahşap bir aziz
gülümseyerek, çaresiz, sanki birileri gözlüğünü almış O’ndan.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman