Aralık Akşamı Şiiri - Gülten Aslan

Bir Aralık Akşamında Tütüyordu
Bacamızdan Sevda Dumanları
Senin Gözlerin Gibiydi...
Gecenin Yarısında Sevda Kaplamıştı Gözlerini
Bir Kapı Açılıyordu Beklenen Kişi İçin
Yine Yalnızlık Aralıyordu Aralık Akşamını
O Aralık Akşamı Doğmuştu
Ona Sorulsaydı Eğer Oda Gelmek İstemezdi Dünyaya
Aralık Akşamında Oda Pişmandı Ve Anneside
Susuyordu Her Şeye Rağmen
Yaşamın Kehaneti Sarmıştı Artık
Nefes Alan Ve Sofrada Fazladan Bir Kaşıktı Sadece
Her Zaman Fazla Oldu Hayatta
Şaşkın Bir Ördek Misaliydi Yaşamak
Bir Aralık Akşamında Sigara Bile Isıtmıyordu
Titreyen Yüreğini,Sıcaklık Bir Ağacın Dalında
Yanan Bir Mum Alevindeydi
Yada Bir Gün Bitecek Olan Yüreğindeki Hasretti
Sevdasına Eliyle Kelepçe Takmıştı Parmaklıklar Arkasına
Ve Hayatta Tükenmişti Batan Güneşle Bir Aralık Akşamına
Artık Yüreği Çırpınan Bir Güvercindi Kelepçe Taktığı Kafeste