Aralı geder Şiiri - Sevinc Arzulu

Insan sına bilər yorğunluğundan,
Ikiyə bölünər yoğunluğundan.
Sənin pəncərənin tutqunluğundan,
Mənim pəncərəm də qaralıb gedər.

Həsrət hicranını təzə tapıbdır,
Dalınca neçə yol at da çapıbdır.
Təbəssüm bağında tufan qopubdur,
O məxmər gülüşlər saralıb gedər.

Yadımdan çıxmayır yar, gülüşlərin,
Hamıdan gizlincə bağ görüşlərin.
Hicrana gedən yol hey genişlənir,
Sənə gedən yollar daralıb gedər.

Ey zalım, nə yaman günə qalmışam,
Fələkdən zamanı güclə almışam.
Əziyyət çəkib də bir bağ salmışam,
Meyvəsi dəyəndə xar alıb gedər.

Sanırdım işığı, nuru sönübdür,
Deyəsən qismətin özü çönübdür.
Sevdanın gör necə üzü dönübdür,
Mənə yaxın düşməz, aralı gedər.