tank paletlerinin tarumar ettiği,
kanlı vatan toprağına gömüldü şehidim !
top mermilerinin açtığı çukurları,
yine top mermilerinin savurduğu
kara toprakla kapattılar, dillerinde tekbirlerle!
ne mutlu ki, son seferinde de gülüyordu yüzü.
derken, aralandı dünyanın perdeleri !
iç cebinde, iç çekilmiş beyaz mendil,
şakaklarında yeşermiş taptaze aşk..
ansızın, karanlıklara zorla itelenmiş,
tütsülenmiş zencefil buhurunda matemi..
ucundan takatsizce ısırılmış somun,
bir yudum su, bir yudum lokma ve helva !
derken, yol yeniden dönüverdi dünyaya..
derken, yanı başında kınalı elleriyle gelin,
parlayan gözlerle bakakaldı derin, derin !
Hikmet-i Sâni'dendir, ahir geçen zamandan.
biraz bu yana gelelim, gelelim durmadan.
bize de düşer mi diye hiç meraklanmadan,
okunsun ruha bir Fatiha, üç de ihlâsdan !
29.05.2020 / 21.50
Bandırma
Kayıt Tarihi : 29.5.2021 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!