Tün;
incecik kumdan bir örtüydü
soğuk ve kuruydu her nefes
başkalarının beyazı
onların boğazında pas
denizler doğdu, uygarlıklar da onlardan
İnsanoğlumuydu
içinden yudumlandığı denizi boğan?
Tün;
kalın hüzünle örttü
denizsiz kalan denizi
tuzla tozdan dalgalar aldı tekneleri vurdu, vurdu, vurdu.
Gelecekleri olmayan bebekler mi şu biteviye ağlayan?
Geri dönüşsüz göçüne, o hiç görmedikleri uçan balıkların.
Rana Yavuzer
6 Nisan 2010 'da Ankara'dan Aral'a
Kayıt Tarihi : 7.4.2010 13:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!