Bu avam sana yanmaz ise yıkılırım,
Derdine derman bulamaz isek biz.
Yıkılır kendimden bile utanırım,
Deriz ama yüzümüzü saklayan biz.
Ey çocuk bugün içimde bir ateş yaktın,
Yediğime içtiğime günah kattın
Biz nasıl insanlarız hala rahatız
Deriz ama uykudan uyanmayan biz.
Bize yakışır eğer insanım dersek
Kardeşin elinden tutup da kaldırmak,
İçimden gelir çoğu zaman sarılmak
Söyleriz ama sarmayan kardeşim biz.
Hüzün olur çok kez yaralı yürekte,
Kimi gelir kimi hiç görünmez göze,
Laf söyler öter dişe dokunmaz bile,
Mangalda kül bırakmayan kardeşim biz.
Gönlüm yangın yerinde bil sana yanar
Tutulsa ellerinden yangınlar söner,
Zalimlerin zulmü elbet bir gün biter,
Deriz de zalime kul köle olan biz.
Ahmet Kara 4
Kayıt Tarihi : 3.10.2018 22:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnternet ortamında dolaşırken Arakan'lı bir çocuğun feryadı beni etkiledi.
![Ahmet Kara 4](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/03/arakan-li-kardesim-biz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!