Araftayım Şiiri - Özgür Meral

Gençlikle ihtiyarlık arası bir dönemde
Yaşanmışla yaşanacak olan mühlette
Yılların biriktirdiği Kırk beşimde
Araftayım ben arafta.

Ne gündüzü aydınlıkla geçirdim
Ne de geceyi karanlıkla bitirdim
Bir güneş tutulmasında ömrü tükettim
Araftayım ben arafta.

Cennete giden yolları karıştırdım
Cehennemi günahlarda aradım
Bir mezar taşına daha isim yazdıramadım
Araftayım ben arafta.

Çöller yeşile, çöller suya hasret
Benliğim ise sensizliğe hasret
Kalbim istesede kaderde bir gaflet
Araftayım ben arafta

Dualar biriktirdim şu fani dünyada
Hepsini bozdurdum bir bedduada
Akil-baliğ olunur mu bu zamanda
Araftayım ben arafta

Aklım düşünür öteki dünyayı
Bedenim bırakmaz bu dünyayı
Bir deli gibi sallarım ellerimle rüzgârı
Araftayım ben arafta.