Araftayım Şiiri - Adem Deniz

Çökmüşüm dizlerim üstüne
Ellerim göğsümde kelepçeli
Titriyor nasırlarım
Yüreğim duada
Kapı yok
Duvar yok
Zifiri karanlık
Göz görmüyor gözü
Çıkış yok

Soğuk bir nefes ensemde
Uğursuz bir çift bakış
Hissediyorum
Kaçış yok
Mahşeri bir sessizlik hâkim
Karanlığa
Dilsiz kalmış yürekler

Sürünüyorum dizlerimin üstünde
Çıkış arıyor ellerim
Kapı yok
Duvar yok
Yüreğim secdede
Araf’tayım yine
İrin akıyor oyuk gözlerimden
Sırtımda kemiksiz bir el
Koparıyor derimi
Santim santim
Araf’tayım yine
Biri hakkını istiyor benden