Araftayım Şiiri - Sümru Yılmaz

Lambalar ışıklarından aciz, sokaklar loş
Sessiz adımlarla karanlık gölgeler dolaşıyor.
Geçmiş yıllara yüreğimin çırpınışları boş
Cam kırıkları acı hatıralar o yüreği kanırtıyor.

Kapın hâlâ açık mı diye soruyorum gönlüme
Boynu bükük, sessizlikte yatıyor.
Haydi kalk, silkelen diyorum kendi kendime
Araftayım sanki, iki taraf da bikarar duruyor.

Vurdun geçtin, parçaladın bu küçücük dünyamı
Şeytan üçgeninde buldum kendimi.
Bugünleri geçtim, anaforlarda kaybettim yarınlarımı
Ne sevildiğimi anlayabildim, ne de sevdiğimi.

Yalnızlığımsın, içimdeki bitmeyen hasretimsin
Kıyısı olmayan enginlerde yüzmeye çalışıyorum.
Sonsuza uzanan bu sevdanın bekçisiyim
Ve seninle sensiz hayat treninde
Serseri mayın gibi, hedefimi bulmaya gidiyorum...