Araftayım Şiiri - Serdar Faruk Altın

Araftayım
Öyle bir şey ki sesin?
Amedi’n ovalarından uçup
İniyorum kalesine Mardin’in…
Demleniyorum suyunda bir hayratın
İzliyorum
Nusaybin semalarından
Kamişlo’yu…
Oy Cizire!
Yakarırken türbesinde aşıklar
Eşlik ediyorum dualarına
Mem u Zin’in…
Kah Gabar çıkıyor önüme
Kah Cudi / mabedimiz!
Tepelerinde şırnak’ın…
Ayırmak zor
Kutsal topraklardan ruhumu
Gem vuruyorum acziyetine bedenimin
Silopi’de nefes demlerinden…
Sonra duhoka geçiyorum!
Yokluyor aklımı
Çöl tabakaları toz tufan…
Oy hewler!
Ben ki mecnunum arayan leylasını
Ben ki sen oluyorum
Sen ki, sende ben…
Deliyorum dağları
Ferhattır adım!
Düşüyorum
Akıyorum damla damla bitimsiz
Vuslatında Dicle û Firat’ın
Basra’ya
Ki adı Kürdistan!
Ve ey dünya!
Sendeyim zerreme dek
Koynunda sakladığındayım
Yar’dayım
Sevda(m)dayım!...
Öyle bir şey ki sesin?
Araftayım!
Söz: Sêrdar Fâruk ALTIN (16 Haziran 2015)