İçe işleyen soğuğun ortasındasın; kederli esmekte rüzgâr, yorgun gibi
Gönlün kürek mahkûmunu andırır; çaresizliğe kulaç atmaktasın
Doğa şuh bir gecenin ıssızlığında iniltili ağlamasıdır
Merhametin gözleri kör, acılarla gömülü mezar
Çarkın dişlisine kaptırmışsın nefsini, iffetini
Bedbin bir sabaha açılır kahverengi sonbaharlar
Çığlıklar un ufak karadeliğin gizeminde
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Devamını Oku
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta