Araftaki rıhtım Şiiri - Ahmet Çemen

Rıhtıma indim simsiyah bir rüzgar
Ürperdim, derin bir nefes aldım
Arafta yankılananları umursamadım
Yürüdüm öylece adım adım bir dejavuya

Sıra sıra dizili sabırla bekleyen oltalar
Durup sormak istedim
Umutsuz insanlar çok mu derinlerde?
Duymaya tenezzül etmeden kafamı çevirdim

Palmiye ağacının dibinde iki sevgili
Kızıl saçlı kız her hali ile hiddetli sanki
Az ilerde köpeği ile oynayan çocuk
Dondum seyrettim çalınmayan sevgiyi
Hayal ettim bahçeli bir ev ve köpeğimi

Haykırışları ikna etmekle meşgulüm bir yandan
İmkansızlıklar son dakika galip gelse
Kara tahta olsa Kerbela' ya dönen dünya
Silmek ne kolay olurdu di mi?

Dondurmacı kapatmış saat o kadar geç mi?
Asmalarla örülü bir yol var önümde
Anason kokulu balkonlar,
Sonbaharın habercisi mi?
Yaz biteceği için rıhtımdan çıt yok
Uyku tek bağımlısı olduğum morfin şimdi
Hadi resmini çizdiğimiz bir güne