Yasaklar semasında şimşek çakan nefsime
Öteler yurdundan huzur getirir gözlerin
Yeis dehlizlerinde yankılanan sesime
Ses verir, yalnızlığa kurşun sıkan sözlerin
Rahmet yüklü gözlerinden süzülen her nazar
Kirpiğinden içime yağmur yağmur işliyor
Gözlerin her yerde, gözlerin asuman kadar
Mazinin zulmetine müstesna nur işliyor
Hasretin küllerini döker yüreğe bir bir
Vuslat hayali içilen bir avuç sudadır
Ardından imkânsızlık dağ gibi çöküverir
Hakikatse kapıda, umuda pusudadır
Anladım bana Kafdağı bile senden yakın
Zümrüdüanka mesken tutmuş gibi gönlümü
Bilmiyorum neden yüreğimden bunca akın
Hangi mecnun ister ki böylesi bir ölümü
Ufka dalıp giderek acep neyi gözlerim
Gözlerim ki hep tenhasında kalmış huzurun
Hükmü varken kaderin neden hâlâ özlerim
Hiç mi hatrı yoktur bilmem sevdada gururun
Boynumda onlarca zamanın tasması vardır
Hüznün ve hazanın çağını yaşıyorum ben
Gülsün, çiğsin, güneşsin, mevsim sende bahardır
Vadileri geçmişim, dağlar aşıyorum ben…
(4 Mayıs 2014)
“Yan ki Üşümesin Yüreğin” adli şiir kitabımdan…
Kayıt Tarihi : 5.6.2020 23:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!