revan oldu ayaklarım koyağıma
güneş öpüyordu çiğdemleri
düşmüş kozalakların arasında
azınlığa düşmüş sayıları
varlıkları da yokluklar listesine
gençliğimin eyyamında
gelirdim sık sık koridorunda gezinmeye
çift kişilik doldurulmuş
tek kişi içilen çayımla
eşlikçisiydi okuduğum romanların kahramanı
papatya serili hülyalarıma
okudukça, okuduğumda kayboldukça
cemreler bir bir düşerdi muğlak yarınıma
çıkardım yola kurşun kaplı vagonlarda
kah Leyla olur çöllerde Mecnun’u arar
kah Şirin olur dağları delerdim
en çokta Züleyha olur kuyulara inerdim
Yusuf’u çıkarmaya.
şimdi ise mavi sabun çiçekleri parmak uçlarımda
arafın kıyısında
avuçlarıma bırakılan
ayrılığa dem vuran
tahayyülle tasvir arasında sıkışmış
kelimelerim trenlerle bölünmüş
varamamış ayyuka
dalda kalan tek bir elma
uzanıyor kurdun dudaklarına
ölümüne uyku akıyor gözlerimden
siyah, ört yüzümü karanlığınla
düşmesin gözlerime yıldızların gölgesi
yıldızlar ki günebakanın hayali
penceresi kör, kapıları kilit
umut kırpmış köşelerini
Kayıt Tarihi : 29.3.2019 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygularım körpe düşlerin dargını...
Tek kişilik içtiğim çayımla gözlerinden yıldız kayan gecenin dizlerinde...mısra düşürüyorum kalbime...
Kalbim!
Okuduğum romanların kahramanlarınca yorgun kalbim!
Yeisin arafında
Yarı mahzun bir tebessümle yıkayıp yüzünü
güneaşık bir umut sürüyorum yaralarına...
Zaten yaşamak
Baska ne ki
Bu sürgün diyarda?...
...
Siirin kalbine hüznümü ve sevgilerimi bıraktım. Şairine selâm olsun
Umut dolu yıldızlı geceler olmalıydı oysa
Betimlemelerin ve hislerin harman olduğu okunası güzel bir şiirdi
Yüreğinize ellerinize sağlık
Kaleminiz daim olsun
Sevgilerimle
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
TÜM YORUMLAR (8)