Arafın Fısıltıları Şiiri - Yakup Geneş

İçimde fırtınalar kopuyor derinden,
Bir savaşın ortasında, sessiz ve derinden.
Ne görünen bir dünya, ne görünmez bir evren,
Araftayım şimdi, duygularım bir evren.
Derin bir çaresizlik, ruhumda bir sızı,
Ne duyan bir nefes var, ne de bir sesin izi.
Karanlığın dibinde, yalnızlığın en koyu,
Tepelenen bir ışık, umudun son boyu.
İnce bir saç teli, tutunduğum yegane,
Her an kopacak gibi, bu umut virane.
Umutsuzca debelenen, bir kabusun içinde,
Kaybolmuş bir benlik, varla yok arasında.
Bir rüya sanki hayat, sisli ve belirsiz,
Yalnızlığın soğuğu, ruhuma işlemiş iz.
Arafın fısıltıları, içimde yankılanır durur,
Ne bir başlangıç belli, ne de bir son bulunur.
Umut, o küçük ışık, titrek bir alev,
Karanlığa meydan okur, inceden, aheste.
Belki bir gün diner bu içimdeki savaş,
Belki bir ses duyulur, bu sessizliğe yavaş.