Arafilboyu Şiiri - İsmail Hayal

Guruba dalmış gece yosun kokuyor sular,
Arnavut kaldırımlar hüzün döşüyor yollar.
Yorgun bedenimizin geçti üstünden yıllar,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Hamal Hoca Ahmet'in kırk yamalı yeleği,
Ülkücü İdris Hayal bükülmezdi bileği.
Kim çevirdi kaderi bozdu çarkı feleği,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Recep Amcam cebinde eksilmezdi şekeri,
Hiç kimsenin kimseden elbet yoktu çıkarı.
Şavrole Şaban Abim çıkar rampa yukarı,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Münire annemizin nur çehresinde hüzün,
Teselli ötelerde hükmü kalmadı sözün.
Gümüşhane kokuyor her karışında izim,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Köfteci Basri Aga acı ekmek aşında,
Kırk basamak merdiven cehennemin başında.
Hacı Anne gülümser belki doksan yaşında,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Ali Rıza Amcanın bakkalı gaz kokardı,
Fikriye Annemizin evi bize bakardı.
Çolağın Fırını'ndan ekmek karne çıkardı,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Hacı Murat bağırır sebze meyve tezgahta,
Takoz çeker kafayı kafasında kırk tahta.
Kimi zikir çekmekte kimi yatar dergahta,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Deli Zehra ağzında kaçak tütün sarması,
Ve anam Halime'nin sütlü haşıl dırması.
Tarkan Engin Polat'ın altı patlar kırması,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Maşatlık'ın düzünden bakıyorduk limana,
Foto Yeşil Şeref'le dur demiştik zamana.
Besbelli bir düş görüp esir olduk dumana,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Hayali ağlasan da yıllar geri gelir mi,
Bugünün çocukları kadir kıymet bilir mi.
Yaşanan o günlerden kimse ibret alır mı,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.