Araf'ta Kalan Hece Şiiri - Mucizem Sin

Harfler dizilmiş karşıma
Sihirliymiş üstelik
Hepsi emre amade
Söylesem mi diyorum bir bir
İçimden geçenleri
Bir yol bulup
Varsam Kafdağı’nın ardına
Tutunup Zümrüdü Anka’nın kanadına
Uçuversem mesela
Alfabe diyarına

Öbek öbek birikmiş
Kelimeler dizsem
Mısra olsam çağlasam
Hani o yazılmamış
En güzel şiiri yazsam

Ya da varıp masallar ülkesine
Külkedisiyle buluşsam
Küllerin içinde bıraktığım yerde
Hala mutlu musun diye
Halini hatırını sorsam

Pamuk prenses ne alem de
Mesut muymuş prensi ile
Çocukları olmuş mu
Acep ermiş mi
Ben gibi kerevetine.

Derin okyanuslarda
Yoksa aradığın
Bulamazsın sığ duygularda
Boğulup kalırsın
Bir virgülün ucunda

Kor olsa da görünmez
Karanlığın gölgedeki gizi
Bir köşeye saklanmış
Acılar tarihinin
Yürek izi.

Pir sultan’lar, Yunus’lar
Mevlana’lar Veysel’ler
Hatırlatır özünü
Zemheri ayazında
Hüzün sarar yüzünü
Katran karası kör olsan
Açar gönül gözünü

Ey zülfü siyahı uzun gece
Rastladım daha nicelerine
Nağme nağme dökülmüş
Dua gibi busede
Ne yapsın kalem
Kelam gelmez ise dile
Anlatamaz olursun
Gönüldeki sırları
Yazılmaz elbet
Araf’ta kalan hece

Uzak diyardan fısıldadı
Bir çobanın kavalı
Göründü Nazım’ın köyü ve o ağacın altı
Tutuşturup hicranı yaktı gözyaşımı

Velhasıl ben böyle
Kitaplar ülkesinde
Seyre dalmışken dünyayı
Atalardan yadigar
Destanlarda gezindim
Elimde asa
Yüreğimde yar.

Sığmaz taşar kaybolur
Kitaptaki satırlar
Akıp gider böylece
Geçmişten geleceğe…