Araf Şiiri - İbrahim Halil Seven

Geçmişi hatırlayacak kadar,
Ne güçlü bir ezberim ne de marifetim var.
Yaşadım sadece,hesaplamadım,
Hesap,kitap bilmem,
Not tutmadım.
Hem bu iş için birileri varmış
Omuzları parsellemiş.
İnançlıyım diyemem,inançsızım da,
Sonsuza dek durabilir miyim,
Arafta?
Bürünmek istiyorum,
Sonsuzluğun,ölümsüzlüğün rengine.
İsa Mesihin.

Amel kitabıma mührümü bastım,
Dilek ağacına dileğimi astım,
Ondan diliyorum.
Kanlı avuçlarımdaki çivileri,
Kimseye göstermiyorum.
Özgürlüğün rengine bulanıyorum,
Çarmaha geriliyorum...