Araf Şiiri - Ömer Akçayır

Araftayım.
Bir keski sırtındayım belki,
Varlık ve yokluk arasında ince çizgide,
Hayatı “şaak” diye yarar sanki.
Toprağın altını, üstünden ayıran yerdeyim,
Şimdilik üstteyim ama yarınını bilmeyenlerdenim.
Araftayım.
Cennetle cehennem arası bir yerdeyim.
Sağdan bakınca acınası halime,
Soldan bakınca gevrek gevrek gülenlerdenim.
Bazen kara yağız gözlerim,
Bazen yemyeşil bir göz gözler, gözlerim.
Araftayım.
Rastgele ad verilmiş herhangi bir caddedeyim.
Bir trafik ışığı olsaydım şayet,
Tahmin etmek zor değil kesin sarı renkteydim.
Ne karanlıktayım, ne aydınlıkta
Güneşin gurub ettiği yerdeyim.
Araftayım,
Uykularımı uyanıklara kaptırdığım yerdeyim.
Kimi zaman tebessüm doluyken çehrem,
Çoğu zaman gamdayım, yastayım, kederdeyim.
Gündüzü geceden, geceyi gündüzden gizlerim,
Ben kalın kumaşlı, koyu bir perdeyim.
Bazan binler fersah uzaktayken sana,
Bazen bir adım ötendeyim.
***
Özlem nefrete kardeştir bende,
Tezatlara can verir Rabbim, berduş zihnimde.
Bir akil insan fakiri görse de,
Nasihat yüklese deli gönlüme.
Araftayım,
Çocuklukla gençlik arası bir dönemde,
Henüz onbeşinde.
Belki de berzahın tam beşiğinde.
Araftayım,
Kalbim hep senden yana
Ve ben…
Ben kalbimin olduğu taraftayım…